نایلون اولین الیاف ساختهشده توسط دست بشر میباشد که خبر پیدایش آن مربوط به سال 1938 است. دانشمندان درصدد کشف این راز بودند که چرا و چگونه برخی از مولکولها به هم میپیوندند و پیوند میخورند و مولکولهای درشتتری مانند مولکولهای پنبه یا کائوچو را به وجود میاورند.
برای پی بردن به این راز آزمایشهایی صورت گرفت که ضمن یکی از آزمایشها ناگهان مادهای به دست آمد که قابلیت کش سانی داشت و مانند شکلات کش میآمد و وقتی آن را سرد میکردند بیشتر کش میآمد. درنتیجه این کشف جدید دانشمندان به این فکر افتادند که از همین ماده نو ظهور الیاف پوشاکی تهیه کنند.
دانشمندان با داشتن این هدف به پژوهشهای خود ادامه دادند تا درنتیجه بعد از 8 سال تلاشهای پیدرپی موفق به عرضه الیاف جدیدی به نام نایلون شدند.
نایلون از 4 عنصر کربن. هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن ساختهشده است. این عناصر بهطور طبیعی در طبیعت یافت میشوند. مثلاً کربن در زغالسنگ و نیتروژن و اکسیژن در هوا و هیدروژن هم در آب موجود میباشد.
اما امروزه این عناصر را از گاز طبیعی، نفت خام، چوب ذرت و پوسته جو تهیه میکنند.
اساس کار تهیه نایلون به این صورت میباشد که دو مولکول مختلف را به هم پیوند میدهند (زنجیر میکنند) تا مولکولهای درشتتری به دست آید. از قلاب شدن این دو مولکول مادهای به نام نمک نایلون تولید میشود.
در مقاله "تاریخچه بسته بندی" در مورد چگونگی به وجود آمدن بسته بندی و ایده هایی که به مرور زمان به وجود آمدند تا به بهتر شدن آن کمک کردند، صحبت کردیم. در این مقاله قصد داریم در مورد بسته بندی در ایران صحبت کنیم. این که چطور بسته بندی به ایران وارد شد و چه مسیر هایی را طی کرده است تا به جایگاه کنونی که الان دارد، رسیده است. در این مقاله درباره این مطالب خواهید خواند.
در اروپا بیش از دو قرن است که صنعت بسته بندی به آن راه پیدا کرده است اما در ایران بیش از نیم قرن است که به بسته بندی و مفهوم آن پرداخته می شود.
ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی که داشت و راه ابریشم که محل عبور بسیاری از بازرگانان بود، پارچه و کاغذ را به عنوان لوازمی که برای بسته بندی استفاده می شوند، به کشور وارد می کرد و این لوازم برای بسته بندی مواد غذایی، دارویی و بهداشتی در همان زمان مورد استفاده قرار می گرفت. اما اگر با مفهوم امروزی بخواهیم به بسته بندی و ساختار های آن در ایران فکر کنیم، به سال 1309 شمسی می رسیم که شخصی به نام "درخشان" اولین قوطی های فلزی را به ایران وارد کرد و مفهوم بسته بندی کمی تغییر کرد. پس از گذشت این زمان در سال 1328 شمسی اولین کارخانه تولید کاغذ در منطقه کهریزک ایجاد شد و این کارخانه کار خود را با بازیافت کاغذ باطله و تولید مجدد کاغذ شروع کرد.
دو سال بعد یعنی در سال 1330 روغن های نباتی را با بسته بندی فلزی وارد بازار کردند و این اولین باری بود که مواد غذایی در بسته بندی فلزی قرار می گرفتند که البته با استقبال مخاطبان مواجه شد چون استفاده از یک محافظ برای مواد غذایی که آن را از مواد آلاینده دور نگهدارد، خوشایند بود.
سرانجام در سال 1349 اولین کارخانه مدرن در زمینه بسته بندی در ایران تاسیس شد که به تولید کاغذ تحریر می پرداخت و این کارخانه در منطقه هفت تپه خوزستان بود. این کارخانه با کاغذ هایی که تولید می کرد، صنعت بسته بندی را در ایران پیشتاز کرد و مفهوم مدرن بسته بندی را به همگان نشان داد.
بعد ها کارخانه چوکا با رویکرد تولید کاغذ کرافت، کاغذ تحریر و کاغذ های مربوط به صنعت بسته بندی شروع به کار کرد. این کارخانه از مواد وارداتی استفاده می کرد و سپس با استفاده از آن ها شروع به تولید کاغذ های مختلف برای صنایع مختلف می کرد.
شاید مفهوم بسته بندی در ایران مدت زیادی نباشد که مطرح شده است، اما این صنعت همواره در حال پیشرفت است و امروزه شرکت های زیادی وجود دارند که کار طراحی بسته بندی انجام می دهند و ایده های جدید را به بازار عرضه کرده اند.