بسته بندی یک محافظ است که سلامت کالای شما را از تولید تا مصرف تضمین می کند. علاوه بر این اطلاعاتی که خریدار هنگام خرید نیاز دارد، روی آن درج می شود و در واقع پلی میان مصرف کننده و تولید کننده ست. امروزه شرکت های صنایع غذایی به دنبال بسته بندی مواد غذایی با روش های جدید هستند که بسته بندی استفاده شده، هم سهولت در استفاده داشته باشد، هم مقاومت کافی داشته باشد تا در حین حمل و نقل تازگی مواد غذایی از بین نرود و هم نظر مشتری را جلب کند و او را ترغیب کند تا محصولش را بخرد.
یکی از انواع بسته بندی هایی که در این صنعت استفاده می شود، استفاده از نایلون بسته بندی ست. در مواد غذایی های مختلفی از نایلون بسته بندی استفاده می شود.
بسته بندی مواد غذایی با نایلون
به عنوان مثال شما در صنعت خشکبار و مواد غذایی می توانید از سلفون یا متالایز های لمینیت شده استفاده کنید.
برای بسته بندی مواد غذایی مانند گوشت و مرغ و... می توانید از سلفون های نازک استفاده کنید.
برای بسته بندی نان می توانید از سلفون استفاده کنید.
در حال حاضر که بیشتر مواد غذایی و مواد بهداشتی با سلفون بسته بندی می شوند، به وسیله چاپ فلکسو یا همان فلکسوگرافی می توان اطلاعاتی مثل برند، نام محصول، ترکیبات آن محصول و بسیاری از موارد دیگر را روی آن چاپ کرد تا از این طریق هم در ذهن مخاطب ماندگاری داشته باشد و هم باعث شود خریدار هنگام خرید، اطلاعات لازم را روی آن مشاهده کند.
در مقاله "تاریخچه بسته بندی" در مورد چگونگی به وجود آمدن بسته بندی و ایده هایی که به مرور زمان به وجود آمدند تا به بهتر شدن آن کمک کردند، صحبت کردیم. در این مقاله قصد داریم در مورد بسته بندی در ایران صحبت کنیم. این که چطور بسته بندی به ایران وارد شد و چه مسیر هایی را طی کرده است تا به جایگاه کنونی که الان دارد، رسیده است. در این مقاله درباره این مطالب خواهید خواند.
در اروپا بیش از دو قرن است که صنعت بسته بندی به آن راه پیدا کرده است اما در ایران بیش از نیم قرن است که به بسته بندی و مفهوم آن پرداخته می شود.
ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی که داشت و راه ابریشم که محل عبور بسیاری از بازرگانان بود، پارچه و کاغذ را به عنوان لوازمی که برای بسته بندی استفاده می شوند، به کشور وارد می کرد و این لوازم برای بسته بندی مواد غذایی، دارویی و بهداشتی در همان زمان مورد استفاده قرار می گرفت. اما اگر با مفهوم امروزی بخواهیم به بسته بندی و ساختار های آن در ایران فکر کنیم، به سال 1309 شمسی می رسیم که شخصی به نام "درخشان" اولین قوطی های فلزی را به ایران وارد کرد و مفهوم بسته بندی کمی تغییر کرد. پس از گذشت این زمان در سال 1328 شمسی اولین کارخانه تولید کاغذ در منطقه کهریزک ایجاد شد و این کارخانه کار خود را با بازیافت کاغذ باطله و تولید مجدد کاغذ شروع کرد.
دو سال بعد یعنی در سال 1330 روغن های نباتی را با بسته بندی فلزی وارد بازار کردند و این اولین باری بود که مواد غذایی در بسته بندی فلزی قرار می گرفتند که البته با استقبال مخاطبان مواجه شد چون استفاده از یک محافظ برای مواد غذایی که آن را از مواد آلاینده دور نگهدارد، خوشایند بود.
سرانجام در سال 1349 اولین کارخانه مدرن در زمینه بسته بندی در ایران تاسیس شد که به تولید کاغذ تحریر می پرداخت و این کارخانه در منطقه هفت تپه خوزستان بود. این کارخانه با کاغذ هایی که تولید می کرد، صنعت بسته بندی را در ایران پیشتاز کرد و مفهوم مدرن بسته بندی را به همگان نشان داد.
بعد ها کارخانه چوکا با رویکرد تولید کاغذ کرافت، کاغذ تحریر و کاغذ های مربوط به صنعت بسته بندی شروع به کار کرد. این کارخانه از مواد وارداتی استفاده می کرد و سپس با استفاده از آن ها شروع به تولید کاغذ های مختلف برای صنایع مختلف می کرد.
شاید مفهوم بسته بندی در ایران مدت زیادی نباشد که مطرح شده است، اما این صنعت همواره در حال پیشرفت است و امروزه شرکت های زیادی وجود دارند که کار طراحی بسته بندی انجام می دهند و ایده های جدید را به بازار عرضه کرده اند.